تحمیل حقوق بشر مادی به کشورهای اسلامی از سوی اتحادیه اروپا
تاریخ انتشار: ۱۵ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۲۳۸۶۱۸
برخی مقررات شریعت اسلام با کنوانسیون اروپایی حقوق بشر مخالف، و اعمال این قوانین در نظام قضایی کشورهای عضو اتحادیه غیرممکن است و کشورهایی که عضو یا شریک این اتحادیه هستند، باید از اعلامیههای اسلامی درباره حقوق بشر از جمله بیانیه قاهره، خارج شوند. - اخبار اجتماعی -
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، احمد بینا؛ فعال حقوق بشر نتایج یک دهه حضور خود در اجلاسهای حقوقبشری و گفتوگو با گزارشگران ویژه کشوری و گزارشگران موضوعی را در قالب کتابی منتشر کرده و خلاصه آن را در قالب مقاله علمی در اختیار تسنیم قرار داده است که در چند شماره با عنوان "نیمه تاریک حقوق بشر بینالملل" منتشر خواهد شد، آنچه میخوانید بخش سیزدهم این مطلب است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
آزادی عقیده و مذهب و نیمه تاریک آن
اعلامیه جهانی حقوق بشر در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ 10 دسامبر 1948 به تصویب رسید و از همان ابتدا با مخالفت و موضعگیری متفکران و اندیشمندان اسلامی مواجه شد و متفکران اسلامی را بر آن داشت تا متن اعلامیهای را تدوین و در سال 1990 در نوزدهمین کنفرانس وزرای امور خارجه کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی در قاهره به تصویب برسانند.
حقوق بشر زمانی پیگیری میشود که همسو با منافع کشورهای غربی باشداین اعلامیه در واقع تلاشی از سوی جامعه اسلامی برای ابراز هویت اسلامی خود در سطح بینالمللی و بیان دیدگاهها و نظرات این دین الهی در خصوص حقوق انسانهاست.
کشورهای غربی که همواره مخالف وحدت و همگرایی میان کشورهای اسلامی میباشند، درصدد ایجاد تفرقه در جهان اسلام هستند و آن را بهعنوان یک اصل و برنامه در دستورکار خود قرار دادهاند و بهصورت جدی و مستمر دنبال میکنند.
اجبار به خروج کشورهای اسلامی از اعلامیه قاهره
پارلمان اروپا معتقد است که در مورد حقوق بشر جایی برای استثنائات مذهبی یا فرهنگی وجود ندارد. کشورهای عضو و شرکای دموکراسی باید کثرتگرایی مذهبی، تحمل و حقوق برابر همه را تقویت کنند. برخی مقررات شریعت اسلام با کنوانسیون اروپایی حقوق بشر مخالف، و اعمال این قوانین در نظام قضایی کشورهای عضو اتحادیه غیرممکن است و کشورهایی که عضو یا شریک این اتحادیه هستند، باید از اعلامیههای اسلامی درباره حقوق بشر از جمله بیانیه قاهره، خارج شوند.
همچنین در یکی از بندهای قطعنامه تصریح شده، مجمع بر این باور است که اعلامیههای مختلف اسلامی درباره حقوق بشر که از دهه 1980 به تصویب رسیده است، نه به لحاظ قانونی بلکه به لحاظ مذهبی بودن، نمیتواند اسلام را با حقوق بشر جهانی آشتی دهند؛ بهویژه که آنها از شریعت بهعنوان تنها منبع قانونی خود یاد میکنند (بیانیه 1990 قاهره درباره حقوق بشر در اسلام که اگرچه از لحاظ سیاسی قانونی نیست، اما دارای معنای نمادین و اهمیت سیاسی از نظر حقوق بشر در اسلام است).
از این رو در راستای قطعنامه صادرشده از آلبانی، ترکیه، آذربایجان و همچنین اردن، قرقیزستان، مراکش و فلسطین که شریک دموکراتیک مجمع پارلمانی شورای اروپا هستند، دعوت شده که امکان خروج از اعلامیه قاهره و امتناع از حمایت آن را بررسی کنند. این قطعنامه نیز موجب بروز واکنشهایی میان اندیشمندان دینی کشورهای اسلامی شده است.
در این باره قادر مالکوف؛ یکی از اندیشمندان دینی قرقیزی در واکنش به این درخواست از قرقیزستان بیان کرده است که بیانیه قاهره بههیچوجه مغایرتی با حقوق بشر اروپایی ندارد و باید در مقابل این درخواستها مقاومت شود.
کشورهای غربی تمام ظرفیتهای خود از جمله نهادهای حقوق بشری بینالمللی و منطقهای اروپا را برای ترویج سکولارگرایی در بین کشورهای اسلامی به بهانههای مختلف به کار گرفتهاند؛ چراکه یکی از اصول بنیادین سیاست خارجی کشورهای غربی بر اساس دیدگاه ماتریالیستی و مادیگرایانه، تأمین منافع مادی و دستیابی به سود بیشتر بوده که جهت دستیابی به آن از هیچگونه اقدام غیراخلاقی و ناپسندی دریغ نمیکنند (و اگر مواقعی از حقوق بشر یا ارسال کمکهای بشردوستانه و... دم میزنند، همگی تاکتیکی در جهت تحقق استراتژی اساسی خود؛ یعنی تأمین هرچه بیشتر منافع در درازمدت است).
بنابراین منافع مادی آنان جز از راه وابستگی به سایر کشورها خصوصاً کشورهای جهان سوم و جلوگیری از استقلال و خودکفایی آنان، حاصل نمیشود.
سازوکار "یو.پی.آر" و نیمه تاریک آن
یک سال پس از تأسیس شورای حقوق بشر در 15 مارس 2006 و جایگزینی آن بهجای کمیسیون حقوق بشر، 47 عضو شورای جدید حقوق بشر بهمنظور تعیین چارچوب کاری آتی شورای مذکور در 18 ژوئن 2007 مبادرت به تهیه نقشه راه این شورا کردند که از جمله عناصر اصلی این نقشه راه، سازوکار جدید بررسی دورهای جهانی حقوق بشر (UPR) بود.
این سازوکار که بر اساس تشریک مساعی دول در زمینه حقوق بشر شکل گرفت، مبتنی بر منشور سازمان ملل بوده و قصد دارد با توسل به اصل رفتار یکسان و تعامل با دول تحت بررسی بهعنوان مکمل معاهدات نهگانه حقوق بشری عمل کرده و به بررسی پیشرفتهای حاصله حقوق بشری کلیه اعضای سازمان ملل متحد، میزان بهبود و توسعه وضعیت حقوق بشر در هریک از آنها، ترغیب و حمایت از حقوق بشر و نهایتاً ارائه کمکهای فنی به دول عضو سازمان ملل برای تقویت ظرفیتشان بهمنظور مواجه و غلبه کارآمد بر چالشهای اساسی حقوق بشری بپردازد.
بنابراین برای نیل به این اهداف طی یک دوره زمانی چهارساله بررسی گزارشهای ملی حقوق بشر کلیه دول عضو سازمان ملل و همچنین موارد نقض حقوق بشر را در دستورکار خود قرار داده است. دو ماه پس از تهیه نقشه راه، شورای حقوق بشر در 21 سپتامبر 2007 اولین تقویم زمانی سازوکار بررسی جهانی دورهای حقوق بشر (UPR) را برای دوره زمانی 2008-2011 به تصویب رساند که بر این اساس هرسال سه نشست برگزار میشود که در هر نشست وضعیت 16 کشور موردبررسی قرار میگیرد و بدین ترتیب طی چهار سال، وضعیت یو.پی.آر 193 کشور عضو سازمان ملل موردبررسی قرار خواهد گرفت.
اولین نشست یو.پی.آر در فرودین 1388 (آوریل 2008) برگزار شد.
نحوه بررسی و مشارکت دول در یو.پی.آر
نشستهای یو.پی.آر توسط گروه کاری متشکل از 47 کشور عضو شورای حقوق بشر برگزار میشود. در این نشستها تمامی دول عضو سازمان ملل میتوانند در گفتوگوهای تعاملی دولت تحت بررسی حضور داشته باشند. طی این نشست، دولت تحت بررسی توسط گروه تروئیکا که توسط شورا و بهمنظور تسهیل و کمک به دولت تحت بررسی و با قید قرعه انتخاب میشوند و از آنها بهعنوان (گزارشگر) یاد میکنند (یکی از آنها الزاماً از منطقه جغرافیایی کشور تحت بررسی انتخاب میگردد. کشور منتخب میتواند انصراف خود را از همکاری در گروه اعلام کند و محدودیتی برای اعلام انصراف آنها وجود ندارد)، کمک میشوند.
بدین نحو که مجموعه سؤالات، نقطه نظرات و پیشنهادهای مطرحشده له یا علیه دولت تحت بررسی را بدون ارائه هرگونه اظهارنظری در خصوص آن جمعبندی و دستهبندی میکنند.
نشست گروه کاری کشور تحت بررسی برای هر کشور سه ساعت به طول خواهد انجامید و طی آن گفتوگوهای تعاملی بین دول تحت بررسی با سایر دول عضو شورا و ناظر (عضو ملل متحد) شکل میگیرد.
بر این اساس، هریک از 193 عضو سازمان ملل میتوانند سؤالات، نقطه نظرات یا پیشنهاداتی را به دولت تحت یو.پی.آر مطرح کنند که توسط گروه تروئیکا جمعبندی میشود.
نحوه ثبتنام و زمان سخنرانی
کشورهای عضو شورا (اعضای گروه کاری) و کشورهای ناظر (سایر دولتهای عضو سازمان ملل) میتوانند ضمن ثبتنام و اخذ نوبت به ایراد سخنرانی و طرح دیدگاهها و سؤالات بپردازند. ثبتنام معمولاً 48 ساعت قبل از برگزاری یو.پی.آر کشورها بهصورت غیررسمی و در قالب یک فهرست اولیه که توسط کشورها و خارج از دبیرخانه تهیه میشود، انجام گرفته و سپس نمایندگان دولتها بر آن اساس، رسماً با مراجعه به دبیرخانه شورا مبادرت به ثبتنام رسمی میکنند.
هرچند رویه ثبتنام غیررسمی نیز در برخی مواقع ممکن است به دلایل سیاسی از سوی برخی کشورها به چالش کشیده شود؛ همانگونه که در یو.پی.آر جمهوری اسلامی ایران این موضوع تحقق یافت.
زمان اختصاص دادهشده برای سخنرانی هریک از دول عضو شورا سه دقیقه و برای سایر اعضای ناظر دو دقیقه خواهد بود، هرچند بر اساس قوانین آیین کار تعداد کشورهای داوطلب برای سخنرانی اعم از شورا یا ناظر نبایستی از 47 کشور تجاوز کند، اما بر اساس رویه جدید شورا در سال 2009 میلادی وقت اختصاص داده شده به کلیه اعضا اعم از عضو و ناظر دو دقیقه تعیین شده و حدود شصت کشور میتوانند در نشست گروه کاری یو.پی.آر کشورها سخنرانی کنند.
از جمله نکات حائز اهمیت در خصوص ثبت توصیهها توسط تروئیکا این است که حتماً کشورهایی که قصد سخنرانی حمایتی از کشور تحت یو.پی.آر دارند، باید از واژه توصیه در سخنرانی استفاده کنند؛ در غیر این صورت بهعنوان توصیه ثبت نمیشود. همچنین از آنجایی که تنها توصیههای که در صحن شورا توسط نماینده کشورها قرائت میشود در گزارش نهایی درج میشود، لذا سرعت خواندن توصیهها در متن سخنرانی با توجه به محدودیت زمان فوقالعاده حائز اهمیت است، در غیر این صورت ممکن است کشوری قصد داشته باشد، ده توصیه مثبت در سخنرانی حمایتی خود بگنجاند، اما در عمل قادر به انجام آن نباشد و تنها در موقع قرائت سخنرانی خود بتواند سه یا چهار توصیه را قرائت کمد.
تفوق نگرش سیاسی در اجرای سازوکار یو.پی.آر
با گذشت زمان، توصیه کشورها به تسویه حساب سیاسی تبدیل شده است و این مکانیسم که به علت عدم تبعیض بین کشورها از استقبال زیادی برخوردار شده بود، اکنون در حال از دست دادن خاصیت خود است.
در حال حاضر کشورها تلاش میکنند اختلافات سیاسی خود را در قالب توصیه به کشور موردنظر تحمیل کنند. از سوی دیگر بعضی از کشورها تلاش میکنند تا تعداد و توصیههای کشور موردنظر را بالا ببرند تا هنگام قبول توصیهها تعداد بیشتری را نپذیرد. با توجه به اینکه هر کشور بهطور تقریبی حدود دو دقیقه فرصت دارد، برخی کشورها در این مدت سعی دارند، توصیههای بیشتری ارائه کنند.
بعضی از کشورها توصیههای موردنظر خود را به کشورهای همسو ارائه میدهند تا آنها در جلسه اعلام کنند.
در طی سه دوره نشست یو.پی.آر در خصوص ارائه توصیهها، آمریکا بیشترین توصیه را گرفته است.
توصیهها راستیآزمایی نمیشود و صرفاً توسط چند کشور تحت عنوان تروئیکا بهصورت شکلی بررسی میشود.
در این باره میتوان به ملاقات با مسئول یو. پی.آر شورای حقوق بشر اشاره کرد:
در یک جلسه حضوری با مسئول یو.پی.آر شورای حقوق بشر ملاقات کردم و به ایشان گفتم؛ علیرغم اینکه مکانیسم یو.پی.آر حقوق بشر مورد تأیید کشورهاست و تبعیضآمیز نیست؛ ولی در حال تبدیل شدن به یک موضوع سیاسی است. مسئول یو.پی.آر ضمن تأیید موضوع اعلام کرد؛ متأسفانه در این خصوص کاری نمیتوان انجام داد. به علت اینکه کشورها نظر میدهند و آنها هم سیاسی هستند.
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: اتحادیه اروپا مسلمان حقوق بشر درباره حقوق بشر کشورهای اسلامی دولت تحت بررسی شورای حقوق بشر عضو سازمان ملل کشورهای غربی کشورهای عضو حقوق بشر حقوق بشری گروه کاری عضو شورا توصیه ها کشور تحت یو پی آر ثبت نام دول عضو بر اساس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۲۳۸۶۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
هدف از تحمیل بیحجابی به جامعه چیست؟
بدون شک در عصر ما که افراد غرب زده، بیحجابی را جزئی از آزادی زنان میدانند، سخن گفتن از حجاب برای این دسته افراد، ناخوشایند و گاهی افسانهای است متعلق به زمانهای گذشته.
این گروه از افراد که توسط بیگانگان و دشمنان داخلی وخارجی حمایت میشوند، مدام دررسانههای مجازی در اذهان عمومی چنان وانمود میکنند که حجاب، حکم قرآن نیست ودرهیچ جای این کتاب، الزام و اجباری به رعایت حجاب نشده است، اما فلسفه حجاب از کجا آمده و چرا حاکم جامعه اسلامی، حجاب را لازمالاجرا و واجب اطاعت میداند وحتی در بیانات اخیر رهبر معظم انقلاب، نظر قاطع ایشان مبنی بر شرعی و قانونی بودن حجاب است و باید توسط همه افراد، چه کسانی که به شرع معتقدند و چه آنهایی که اعتقادی ندارند، رعایت شود و قابل صرف نظر کردن نیست؟ شیخ مهدی عسکرآبادی، کارشناس معارف و استاد حوزه علمیه و خادم تشکلهای مردمی قرارگاه امر به معروف و نهی از منکر امام خامنهای به تمام ابهامات ما پاسخ میدهد و میگوید: تمام احکامی که ما در جامعه اسلامی به آن عمل میکنیم بر مبنای قرآن کریم وروایات اهل بیت (ع) است. قرآن، این احکام را تدبیر و ابلاغ کرده وحاکم جامعه اسلامی در هرعصر و زمانی فقط موظف به حفظ و اجرای آن است و هیچ حکمی، مصلحتی عمل نمیشود. اسلام، حکم قطعی برای رعایت حجاب درمحیط اجتماعی صادرکرده و این موارد را باید حاکم جامعه اسلامی الزام و اجرا کند.
حاکم شرع جامعه اسلامی ما نیز در تلاش است که بتواند احکام را بهخوبی اجرا کند و مسئولیت ضمانت اجرایی حجاب که یکی از مسلمات دین مبین اسلام بوده و در مرحله اول برای حفظ حریم زنان و در مرحله دوم برای حفظ جامعهای اجتماعی اعم از زن و مرد است با حکومت اسلامی گذاشته شده است.
آیات حجاب کدامند؟
وی به آیات متعددی که در قرآن کریم به حجاب و مصادیق این پوشش اشاره کرده، میگوید: قرآن کریم در آیه ۵۹ سوره مبارکه احزاب بهصراحت، جلباب (روسری بلند و چادر) را مطرح میکند و در آیات۳۰و۳۱سوره مبارکه نور به بحث رعایت نگاه، حجاب و مصادیق پوشش در برابر محارم و نامحرمان اشاره میکند. سوره احزاب یکی از پربارترین سورههای قرآن است که در آیه ۵۹ در مورد حجاب سخن میگوید و همه زنان باایمان را به رعایت این دستور اسلامی توصیه میکند. در این آیه آمده است: «ای پیامبر، به همسران، دخترانت و زنان مومنین بگو: جلبابها را بر خویش فرو افکنند. این کار برای این است که شناخته شوند و مورد آزار قرارنگیرند.» این آیه به برخی زنان باپوشش نامناسب هم که در عین داشتن حجاب، آن چنان بیپروا هستند که قسمتهایی از بدنشان نمایان و همین سبب جلب توجه افراد بیمار و نگاههای آلوده میشود نیز اشاره دارد.
سوره مبارکه نور، سوره دیگری است که به پاکدامنی، عفت و مبارزه بانگاههای آلوده اشاره دارد. درآیاتی ازاین سوره، مسأله نهی از چشمچرانی مردان نسبت به زنان و زنان نسبت به مردان و موضوع حجاب زنان مسلمان را پیش کشیده، چراکه تا چشم چرانی و بیحجابی ریشه کن نشود، آلودگیها برطرف نخواهد شد. در آیه ۳۱نور آمده است: به زنان با ایمان بگو، چشمان خود را فروگیرند و دامان خود را حفظ کنند. آنها نباید زینت خود را آشکارسازند، جز آن مقدار که طبیعتا ظاهر است و روسریهای خود را برسینه خود افکنند تا گردن و سینه آنها پوشانده شود و در ادامه این آیه به مصادیق پوشش دربرابر محارم و نامحرمان به تفکیک اشاره میکند و در آخر بیان میکند زنان هنگام راه رفتن پاهای خود را به زمین نزنند تا زینت پنهانیشان به گوش مردان بیگانه نرسد و سرانجام با دعوت عمومی همه مومنان به توبه و بازگشت به سوی خدا این آیه را پایان داده است؛ بنابراین با مروری در آیات قرآنی، متوجه لزوم رعایت حجاب میشویم و تمام احکامی که تاکنون در مورد حجاب به آن عمل شده بر مبنای قرآن کریم و سخن خداوند بوده است.
انتظار جامعهای رها شده از زنان بدحجاب
دربرگزیده تفسیر نمونه آیت ا... مکارم شیرازی آمده است بدحجابی طبعا پیامدهایی همچون آرایش، عشوهگری وامثال آن رابه همراه داردکه مردان بهخصوص جوانان رادرحالتی قرارمیدهدکه سبب ایجادالتهابات جنسی وهیجانات بیمارگونه عصبی وگاهی سرچشمه بیماریهای درونی میشود. غریزه جنسی نیرومندترین وریشهدارترین غریزه آدمی است که درطول تاریخ سرچشمه حوادث زیادی بوده است. جامعهای که زن را با اندام برهنه و بیحجاب بخواهد، طبیعی است که روز بهروز تقاضای آرایش بیشتر و خودنمایی افزونتر از اودارند وهنگامی که زن ازطریق جاذبه جنسی اش وسیله تبلیغ کالاها، دکور اتاقهای انتظار، مسبب افزایش دنبالکنندگان صفحات مجازی و عاملی برای جلب توجه جهانگردان، سیاحان ومبلغان رسانهای قرارگیرد درچنین جامعهای شخصیت زن تا سرحد یک عروسک یا یک کالای بیارزش سقوط میکند و ارزشهای والای او به کلی به دست فراموشی سپرده میشود و تنها افتخار او جوانی، زیبایی و خودنمایی اش است و تبدیل به وسیلهای میشود برای اشباع هوسهای سرکش یک گروه آلوده فریبکار و انسان نماهای دیو صفت.
چالش حجاب و نقشه شوم دشمن
به گفته عسکر آبادی، حجاب یک مسأله کاملا دینی است و دین اسلام برای سعادت بانوان، آن را واجب کرده که دشمنان با به چالش کشیدن حجاب بانوان کشور ما و همسویی آن با بهانههای اقتصادی و سیاسی، پاکی و قداست زن مسلمان را نشانه گرفتهاند و از هیچ تلاشی هم فروگذار نیستند. به فرمایش مقام معظم رهبری، حجاب درکشور ما به یک چالش تبدیل شده و دشمنان در حال تحمیل بیحجابی هستند که دخالت ومسألهسازی بیگانگان دراین خصوص آشکار وواضح است. دشمن ازبیرون وداخل درحال هنجارشکنی و تلاش برای برداشتن حجاب بانوان ماست که دراین خصوص زنان وبانوان عاقل وفهیم ما باید آگاه باشند و مسئولان بخشهای مختلف در این زمینه به نحو مطلوبی مسئولیت خود رااجرا کنند.
به گفته رهبری، مهمترین هدف دشمن ازتحمیل بیحجابی و بدپوشی، تغییر تدریجی کشور به وضعیت فضاحتبار دوران طاغوت است. عسکرآبادی میگوید: وظیفه اصلی مسئولان این است که همگام بافرهنگ آفرینی وترویج رسانهای وفرهنگی، رعایت حجاب وعفاف راازطریق ادارهها الزامی وبابیحیایی و بیبندوباری، طبق قانون حکومت اسلامی برخورد کنند. علاوه براین، بانوان محجبه ما ضمن رعایت پوشش اسلامی، دیگران را نیز به این پوشش تشویق کنند و درجاهایی که میبینند جامعه اسلامی مورد توهین واقع میشود، وظیفه دارند با برخوردی محبتآمیز در قالب نهی از منکر انجام وظیفه کنند. آن دسته ازبانوانی هم که متأسفانه گرفتار نقشه شوم دشمنان شدهاند و در حال ترویج بیحجابی در کشور هستند، بدانند و آگاه باشند اولین گروهی که موردتعرض افرادهوس بازقرارگرفته ودچار آسیب ومشکل میشوند خود همین افراد هستند. به امید روزی که تمام بانوان ارزشمند کشورمان بدانند که آزادی یک زن مسلمان در پناه رعایت حجاب و عفاف اسلامی محقق میشود.
منبع: روزنامه جام جم
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردی